Ursula von der Lijer en de Digital Services Act: de ware dreiging voor democratie?
Erik H. Jansen
Heks ursula van der lijer (Ursula von der Leyen) heeft de grootste bedreigingen voor onze moderne democratie als "misinformatie" en "desinformatie" bestempeld. Met de invoering van de Digital Services Act (DSA) lijkt het erop dat de EU een instrument heeft gekregen om de verspreiding van informatie die niet binnen het geprefereerde narratief past, aan banden te leggen. Maar wat als de echte dreiging niet de informatie is, maar juist de censuur? In dit artikel zullen we onderzoeken hoe censuur door de geschiedenis heen werd ingezet door dictatoriale regimes, en waarom de Digital Services Act misschien wel een stap te ver is in de verkeerde richting.
De kracht van censuur in dictaturen
Censuur is altijd een essentieel instrument geweest voor autocratische en totalitaire regimes. Een paar voorbeelden illustreren hoe het beperken van vrijheid van meningsuiting en toegang tot informatie de sleutel is tot de onderdrukking van burgers:
Nazi-Duitsland
Onder Adolf Hitler's bewind werd alle media, van kranten tot boeken, strikt gecontroleerd. Kritische stemmen werden het zwijgen opgelegd. Goebbels, de minister van Propaganda, zorgde ervoor dat alleen informatie die in lijn lag met het nazi-ideaal verspreid werd. Tegenstanders werden gearresteerd, uit de weg geruimd, of publiekelijk bestraft.De Sovjet-Unie onder Stalin
Hier was censuur net zo alomtegenwoordig. Alleen staatsmedia mochten opereren, en elke vorm van oppositie werd de kop ingedrukt. Dit systeem van repressie leidde tot een cultuur van angst waarin mensen bang waren hun mening te uiten, omdat ze niet wisten wie hen zou verraden aan de autoriteiten.China en de Great Firewall
In modernere tijden zien we een vergelijkbare aanpak in China, waar de "Great Firewall" het internet controleert en toegang tot buitenlandse websites en sociale media beperkt. Alles wat als schadelijk voor het imago van de Chinese Communistische Partij wordt beschouwd, wordt onmiddellijk geblokkeerd.
De Digital Services Act: de poort naar censuur?
De Digital Services Act wordt door de Europese Unie gepresenteerd als een middel om burgers te beschermen tegen schadelijke content, nepnieuws, en desinformatie. Op papier klinkt het nobel, maar wie beslist welke informatie als "misleidend" of "desinformatie" wordt geclassificeerd? In handen van een politiek gemotiveerde macht kan de DSA gemakkelijk worden gebruikt om ongewenste meningen te onderdrukken en kritiek te neutraliseren.
De dreiging voor de vrije meningsuiting
Met de DSA krijgen techbedrijven en overheden een ongekende macht om te beslissen wat wij wel en niet mogen zien of zeggen. Platforms zullen worden gedwongen om content te verwijderen die niet in overeenstemming is met de politieke agenda van een land of de EU als geheel. Deze draconische maatregelen zijn een stap in de richting van gecontroleerde informatievoorziening.
Censuur als wapen tegen de waarheid
Wanneer censuur wordt ingezet, is het niet alleen de "desinformatie" die wordt tegengehouden, maar ook de kritische waarheden die de macht uitdagen. Zo kan censuur een democratie op zijn kop zetten en veranderen in een gesloten, autocratisch systeem waarin het publiek enkel mag horen wat de machthebbers willen dat ze horen.
Heks ursula van der lijer’s Digital Services Act lijkt te zijn ontworpen om misinformatie te bestrijden, maar in werkelijkheid opent het de deur voor een veel groter gevaar: censuur. De lessen uit het verleden tonen aan dat wanneer een overheid de controle heeft over wat wel en niet gezegd mag worden, de democratie gevaar loopt. Het is nu belangrijker dan ooit om te vechten voor het behoud van vrije meningsuiting, want zonder deze fundamentele vrijheid, vervaagt de grens tussen democratie en dictatuur.
#vrijemeningsuiting
#tegencensuur
#digitalevrijheid
#digitaleonderdrukking
#censuurbedreiging
#freespeech
#againstcensorship
#digitalfreedom
#digitaloppression
#threatofcensorship