Klimaatbeleid versus echte wereldproblemen: een kwestie van prioriteiten
Erik H. Jansen
De Nederlandse (r)overheid en vele andere Westerse landen hebben de afgelopen decennia miljarden aan belastinggeld uitgegeven aan het bestrijden van wat zij omschrijven als de grootste crisis van onze tijd: klimaatverandering. Maar wat gebeurt er als we dit beleid onder de loep nemen? De bedragen die worden gespendeerd, staan in schril contrast met de daadwerkelijke impact op het klimaat en roepen vragen op over de werkelijke prioriteiten van de overheid. Ondertussen sterven miljoenen mensen in de derde wereld aan honger, dorst en gebrek aan medische zorg, en blijft het verschil tussen retoriek en actie pijnlijk zichtbaar.
De miljardeninvesteringen in het klimaat
Nederland heeft zich verplicht aan internationale klimaatdoelen zoals het Akkoord van Parijs. Dit betekent dat er tussen nu en 2050 een bedrag van naar schatting 100 miljard euro wordt geïnvesteerd in de "energietransitie", oftewel het vervangen van fossiele brandstoffen door hernieuwbare energiebronnen zoals wind- en zonne-energie. Het kabinet Rutte-IV stelde jaarlijks 25 miljard euro beschikbaar via het Nationaal Groeifonds om klimaatprojecten te financieren.
Maar wat levert dit concreet op? Volgens schattingen van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) draagt Nederland met zijn huidige beleid slechts 0,000035 graden Celsius bij aan het tegengaan van de opwarming van de aarde tegen 2100. Dit cijfer komt voort uit het bescheiden aandeel van Nederland in de totale wereldwijde CO2-uitstoot, dat slechts 0,4% bedraagt.
Met andere woorden: zelfs als Nederland morgen volledig stopt met uitstoten, zou dit vrijwel geen meetbaar effect hebben op de wereldwijde temperatuur.
Klimaatgeld versus armoedebestrijding
Terwijl deze astronomische bedragen worden uitgegeven aan klimaatprojecten, blijft de echte humanitaire crisis buiten beeld. Wereldwijd leven nog steeds 828 miljoen mensen in honger, waarvan 45 miljoen op de rand van de dood staan door acute voedselonzekerheid (bron: Wereldvoedselprogramma).
Om dit perspectief te bieden:
Voor slechts 6 miljard dollar per jaar zou het mogelijk zijn om acute honger wereldwijd grotendeels uit te bannen, aldus VN-experts.
Dat bedrag is slechts een fractie van wat Nederland jaarlijks besteedt aan zijn klimaatbeleid.
Deze discrepantie roept vragen op: waarom heeft het redden van levens van miljoenen kinderen in de derde wereld niet dezelfde prioriteit als het reduceren van een fractie van een graad aan opwarming die mogelijk pas over 80 jaar merkbaar is?
Waar liggen de prioriteiten van de (r)overheid?
De keuzes van de Nederlandse overheid tonen aan dat de prioriteiten steeds verder verwijderd raken van de directe noden van burgers en de wereld. Dit blijkt niet alleen uit de cijfers, maar ook uit het beleid:
Hogere energiekosten voor burgers: Het klimaatbeleid heeft geleid tot stijgende energieprijzen, waardoor Nederlandse huishoudens geconfronteerd worden met hogere lasten. De verhoging van de energiebelasting kost een gemiddeld huishouden 527 euro extra per jaar (bron: CBS).
Verwaarlozing van de eigen bevolking: Terwijl miljarden naar subsidies voor windmolenparken gaan, kampen Nederlandse gezinnen met voedselbanken en stijgende kosten van levensonderhoud. In 2024 leefden ruim 1,1 miljoen mensen in Nederland onder de armoedegrens.
Geld voor vage doelen: Het klimaatbeleid lijkt vaak eerder symbolisch dan praktisch. Investeringen in projecten zoals "CO2-opslag in de grond" hebben een twijfelachtige efficiëntie en worden vooral door grote bedrijven benut om hun eigen vervuiling goed te praten.
Een morele en logische keuze
Als we de kosten en baten naast elkaar zetten, is het moeilijk te begrijpen waarom Westerse overheden, inclusief Nederland, vasthouden aan dergelijke massale investeringen in klimaatbeleid. Voor datzelfde geld zouden we:
Wereldwijde honger structureel kunnen aanpakken.
Schoon drinkwater kunnen garanderen voor alle 2,2 miljard mensen die daar nog geen toegang tot hebben.
In ontwikkelingslanden toegang tot onderwijs en gezondheidszorg kunnen verbeteren, wat een lange termijn impact heeft op de levensstandaard.
Is klimaatverandering een scam?
Critici van het klimaatbeleid (zoals jij, de lezer en ik) wijzen erop dat klimaatverandering voornamelijk een vehikel is geworden voor controle en winst. Grote multinationals profiteren van subsidies voor windmolens, zonnepanelen en batterijen, terwijl zij tegelijkertijd fossiele brandstoffen blijven winnen in de derde wereld. Ondertussen wordt het klimaatdebat steeds meer een religieuze kwestie: wie niet in de opwarming gelooft, wordt weggezet als "ontkenner".
Belangrijke vragen blijven onbeantwoord:
Waarom richt klimaatbeleid zich vooral op Westerse landen, terwijl China en India gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor 33% van de wereldwijde CO2-uitstoot?
Hoe verklaar je dat klimaatmodellen keer op keer de werkelijkheid overschatten?
Billions Wasted While Children Starve
De Nederlandse overheid toont met haar klimaatbeleid een pijnlijk gebrek aan prioriteiten. Het uitgeven van miljarden om een fractie van een graad opwarming te voorkomen, terwijl kinderen sterven aan de honger, is niet alleen immoreel maar ook inefficiënt.
Het is tijd dat we onze focus verleggen van symbolische beleidsmaatregelen naar daadwerkelijke oplossingen voor de dringende problemen in de wereld. Laat ons belastinggeld gaan naar wat echt telt: levens redden, armoede bestrijden en werken aan een toekomst waarin iedereen de kans heeft om te leven en te floreren.
#KlimaatgeldVersusHonger
#PrioriteitenOverheid
#HongerBestrijdenNietKlimaatfabels
#MiljardenVoorKlimaathoax
#NederlandseBelastinggeldVerspilling
#ClimateMoneyVersusHunger
#GovernmentPriorities
#FightHungerNotClimateMyths
#BillionsForClimateHoax
#DutchTaxMoneyWasted